حسرت

زمانی دور

نه،

نزديكتر از عمر يك انسان

هوايي بود، ياري بود

به دل ايمان به كاري بود

و دل لبريز از مهري به ميهن، در مصاف تير و خمپاره،

به راهي بود

گذشت آن روزگار مهربانيها،

دريغ از جانفشانيها.

و اما بعد از آن دوران

چه آمد بر سر مردم

چرا دنيا و دين را ما ز كف داديم

تباهي سهم مردم شد

جوانان وطن در منجلاب دود مي غلتند

صدايي نيست،

نايي نيست،

و ديگر دل به كاري نيست